parkotać
Look at other dictionaries:
parkotać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}perkotać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. ndk os IIa, parkotaćocze || parkotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać głuchy, rytmiczny odgłos, charakterystyczny, np. dla gotowania się czegoś, pracującego silnika traktora. :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
parkotać — ndk I, parkotaćta, parkotaćają, parkotaćał a. IX, parkotaćocze a. parkotaćoce, parkotaćoczą a. parkotaćocą «wydawać swoisty odgłos, np. przy gotowaniu się; perkotać» Kartofle parkotały na kominie. parkotać się 1. to samo, co parkotać Kasza… … Słownik języka polskiego
parkotanie — n I rzecz. od parkotać … Słownik języka polskiego
perkotać — ndk IX, perkotaćocze a. perkotaćoce a. I, perkotaćota «wydawać swoisty odgłos np. przy gotowaniu się; terkotać (o odgłosie pracy silnika itp.); parkotać» Na kuchni perkotały kartofle … Słownik języka polskiego
pyrkotać — ndk IX, pyrkotaćocze (pyrkotaćoce), pyrkotaćał a. ndk I, pyrkotaćota → parkotać … Słownik języka polskiego
perkotać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}parkotać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
